1. Grzechem Adama ludzie uwikłani,
   wygnani z raju, wołali z otchłani:
   Spuśćcie, niebiosa, deszcz na ziemskie niwy
   i niech z obłoków zstąpi Sprawiedliwy.
2. Błąkał się człowiek wśród okropnej nocy,
   bolał i nikt go nie wspomógł w niemocy,
   póki nie przyszła wiekami żądana
   z judzkiej krainy Dziewica wybrana.
3. Ona pokorą i oczy skromnymi
   Boga samego ściągnęła ku ziemi;
   że, którego świat nie objął wielkości,
   tego dziewicze zamknęły wnętrzności.
4. Nie naszą jaką zasługą ściągniony;
   miłość Go sama wiodła w ziemskie strony;
   wziął ciało ludzkie, w nim ból, niedostatki,
   zabrał się z nami, był Synem u Matki.
5. Dajmyż Mu za to dzięki, ludu wierny;
   że kochając nas, był nam miłosierny,
   i wznosząc ręce ku niebu jasnemu,
   śpiewajmy chwałę Bogu najwyższemu.